۲۲ سال قبل در چنین روزی، مزار شریف به دست نیروهای طالبان سقوط کرد و در این سقوط خونبار، ایرانیان نیز به عزای چند دیپلمات و یک خبرنگار نشستند؛ او کسی جز شهید محمود صارمی، خبرنگار خبرگزاری ایرنا نبود.
امروز نیز ممکن است، خبرنگاری در معرض انواع مخاطرات انسانی و طبیعی باشد اما آیا باید پا پس کشید و به خبرنویسی‌های مرسوم، فرمایشی و روزمره اکتفا کرد؟ امروز که جهان و زیست بشری در تعقیب و گریز با انواع مخاطراتی است که یک سرش به آثار مخرب بلندپروازی‌های بشر باز می‌گردد، هم خوراک رسانه‌ها پر بارتر شده است هم رسالت آنها و به تبع آن، روزنامه‌نگاران و خبرنگاران بیشتر شده است. فعالیت رسانه‌ای در حوزه فناوری نیز به سبب سرعت کنترل‌ناپذیر سوژه محوری اش در جهان امروز، مستلزم عزم راسخ و علاقه وافر است. هرچند رکود اقتصادی به جان رسانه هم رحم نکرده است و درد معیشت، بی‌ثباتی و عدم‌امنیت شغلی پا بر گلوی روزنامه‌نگاران و خبرنگاران گذاشته است اما خبرنگاران این حوزه باید چارچوب‌های روزنامه‌نگاری توسعه و روزنامه‌نگاری تحقیقی را همچون جاده ای، پیش روی خود فرض کنند و علی رغم مشقت‌ها به دل این جاده بزنند. که اگر چنین کنند، نه تنها خون تازه‌ای به بدن نحیف رسانه تزریق می‌شود بلکه فناوری، چه در ساحت علم چه در ساحت صنعت از گزند آسیب مصون می‌ماند. اهالی این حوزه از رسانه باید بدانند، چند سالی است که عرصه روزنامه‌نگاری و روابط‌عمومی، علی رغم پیوندهایی که با یکدیگر دارند، متمایزاند و خبرنگاران این حوزه نه در مقام نویسندگان آگهی برای سرمایه‌گذاران و شرکت‌های بزرگ و کوچک حوزه علم و فناوری بلکه به عنوان آینه و راه‌بلد عمل کنند؛ با تیزبینی تمام کاستی‌ها را ببیند و نمایش دهد، آنجا که بی‌راهه بر راه ترجیح داده می‌شود، سکوت نکند و قلمش را برای نشان دادن مسیر صحیح به کار بندد.
در یک کلام، روزنامه‌نگار فناوری اگر نگوییم پیشروتر از فناوری، هم‌پای آن باید برای پیشرفت و انسانی‌تر شدن چهره آن گام بردارد.